गरुड पुरनणमा उल्लेख गरिए अनुसार
अरूको घर, खेत, गोदाम वा गोदाममा जानाजानी आगो लगाउनेहरूलाई नरकमा राखिएको छ, जहाँ चारैतिर आगो छ। यो ठाउँलाई ’महारौरव’ भनिन्छ। अर्को तर्फ गाई मार्नेलाई फलामका धारिलो काँडा र रगतले रगत छिट्टिएको ठाउँमा राखिन्छ । यो ठाउँलाई ’महाविची’ भनिन्छ ।
ब्राह्मणहरूलाई मारेर अरूको भूमि हडप्नेहरूलाई तातो बालुवा र कोइलाले भरिएको नरकमा राखिन्छ। यसलाई ’कुम्भिपाक’ भनिन्छ। निर्दोषहरूलाई फसाएर बन्धक बनाउनेहरूलाई जलेको फलामको ज्वलन्त भूमिमा दण्ड दिइन्छ। यो ठाउँलाई ’मन्जुष’ भनिन्छ।
झूटो बयान दिनेहरूलाई जलिरहेको फलामका बाणले बाँधिन्छ। यो ठाउँलाई ’रौरव’ भनिन्छ। अर्कोतर्फ, ब्राह्मणहरूलाई सताउने र व्यर्थमा उत्पीडन गर्नेहरूलाई दण्ड, पिसाब र बान्ताले भरिएको ठाउँमा दण्ड दिइन्छ। यस ठाउँलाई ’प्रतिष्ठा’ भनिन्छ।
रक्सी पिउने ब्राह्मणहरू यस्तो ठाउँमा जल्छन् जहाँ लाखौं शोलाहरू जलिरहन्छन्। यो ठाउँलाई ’भिल्पाक’ भनिन्छ। परस्त्री सँग यौनसम्पर्क गर्नेलाई ‘जयन्ती’ भनिने नरकमा राखेर ठूलो फलामको ढुङ्गामुनि थिचेर दण्ड दिइन्छ ।
धेरै पुरुषसँग यौनसम्पर्क गर्ने दुष्ट महिलालाई ‘शाल्मली’ भन्ने ठाउँमा स्थान मिल्छ । यो जलेको काँडाले भरिएको नरक हो। पति–पत्नीमा विभेद गर्नेलाई ‘महाप्रभा’ भनिने नर्कमा स्थान मिल्छ। त्यहाँ ठूला–ठूला तीरहरू छन्।
