१९६६देखि १९७० सम्म, रजनीशका अनुयायीहरूले उनलाई आचार्य रजनीश भन्थे। सन् १९७० मा उनी भगवान रजनीश बने । आफ्नो नाममा भगवान जोडेको कारण रजनीश चौतर्फी आलोचनाको सिकार भए । उनको आलोचनाको एउटा कारण यो थियो कि उनले आफ्ना धनी चेलाहरूलाई सन्यासी भन्न थाले। रजनीशले स्पष्ट गरे कि “भगवान शब्दको अर्थ भगवान होइन, जो सुखको अवस्थामा पुगेका छन्, सबैलाई भगवान भन्न सकिन्छ ।
यो निश्चित छ कि म भगवान होइन । मैले यो संसार सृष्टि गरेको हो भन्ने जिम्मेवारी म आफैले लिन्न– मैले यो पटक्कै बनाएको छैन। तिमीले मलाई संसार सृष्टिको जिम्मेवारीबाट मुक्त गर्न सक्छौ। म महावीर, बुद्ध र लाओत्जे जस्तै नास्तिक छु ।
संसार सृष्टि गर्नुहुने ईश्वरमा मेरो विश्वास छैन । संसार आफैमा सृजनशीलता हो, तर भगवान शब्दको पूर्णतया फरक आयाम छ । यसको सीधा अर्थ हो कि जसलाई हामी भगवान् भनिरहेका छौं, उहाँ पूर्ण आनन्दको अवस्थामा रहनु भएको छ।
जहाँसम्म सन्यासको सवाल छ, रजनीशले स्पष्ट पारे, “म त्यस्तो व्यक्तिलाई सन्यासी भन्छु जसको कुनै धर्म छैन, गीता वा बाइबलजस्तो शास्त्र छैन, जो मन्दिर, चर्च वा गुरुद्वाराभन्दा कम छैन। यहाँ हामीले गरेको प्रयासबाट कुनै पनि सम्प्रदाय उत्पन्न हुने छैन, किनकि कोही पनि मेरो शिष्य होइन,
म कसैको गुरु होइन, र यदि मैले संन्यास लिएका केही मानिसहरूको साक्षी हुन स्वीकार गरें भने, तिनीहरू भगवानसँग प्रत्यक्ष सम्बन्ध स्थापित गर्न सक्ने अवस्थामा छैनन्। म उनीहरूलाई आफ्नै खुट्टामा उभिन आग्रह गर्दछु र जब उनीहरूले परमात्मासँग सीधा सम्बन्ध स्थापित गरिसकेका छन्, मलाई अब कुनै कष्ट नगर्नुहोस्, म अनावश्यक कष्ट लिन चाहन्न।
१८ वर्षसम्म भगवान श्री रजनीश भनिएपछि २६ डिसेम्बर १९८८ मा उनले यो नाम त्यागे र आफ्ना अनुयायीहरूको भेलामा घोषणा गरे कि “यस क्षणदेखि म गौतम बुद्ध भएको छु, मेरो नाममा भगवान शब्द हटाउनुहोस्। यो एकदमै कुरूप शब्द हो । तीन दिन पछि, डिसेम्बर २८ को साँझ, उनले आफ्ना अनुयायीहरूलाई अर्को घोषणा गरे । उनले भने, ‘मभित्र गौतम बुद्धले शरण लिनुभएको भए पनि मेरो नाम गौतम बुद्ध हुने छैन । गौतम बुद्धको भविष्यवाणी अनुसार मेरो नाम मैत्रेय बुद्ध हुनेछ । मैत्रेयको अर्थ मित्र हो ।
