यो संसार नारी र पुरुष दुबै मिलेर बनेको छ र यस संसारलाई सुन्दर र उत्कृष्ट बनाउनको लागि मिलेर बस्नु जरुरी छ । विश्वका सबै महिलाले आफ्नो क्षमता विकास गर्ने स्वतन्त्रता पाए भने धेरै महिला विद्वान, सन्त, कवि र चित्रकार हुनेछन्।
ती महिलाहरूले विश्वमा महिलाको विकासमा साझेदारी मात्र नभई सम्पूर्ण विश्वको गुणस्तर बढाउनेछन्। उनले पुरुषहरूलाई नयाँ परिप्रेक्ष्य पनि प्रदान गर्नेछिन् किनभने महिलाहरूले चीजहरूलाई हेर्ने तरिका फरक छ। पुरुषले कुनै पनि वस्तुलाई एउटै दृष्टिकोणबाट हेर्छन् तर महिलाले एउटै वस्तुलाई फरक दृष्टिकोणबाट हेर्छन् ।
यसले जीवनलाई अझ मूल्यवान बनाउनेछ । महिलालाई पुरुषको समान स्वतन्त्रता दिनु र उनीहरुको व्यक्तित्व विकास गर्ने अवसर दिनु महिला र पुरुष दुवैको लागि राम्रो हो । त्यसोभए त्यहाँ हास्यको भावना पनि हुनेछ र महिलाहरू पुरुषहरू भन्दा बढी क्षमताले हाँस्न सक्षम हुनेछन्। तर तिनीहरूको हाँसो दबाइन्छ, निन्दा र आलोचना गरिन्छ। महिलाको जीवनमा यति धेरै दुःख छ कि तपाईंले उहाँबाट कुनै प्रकारको हाँस्यको आशा गर्न सक्नुहुन्न।
तर त्यो दिन टाढा छैन जब सारा संसार हास्यले भरिनेछ। युद्धको कुरा गर्नुको सट्टा संसारमा कुनै राजनीतिज्ञको भाषण सुनेर, केही नजान्ने मुर्ख सन्तको कुरा सुनेर, महिला र पुरुष दुवैले मिलेर जीवनको आनन्द देख्न पाउनु राम्रो हुन्छ । पुरुषले महिलालाई कुटपिट गर्छन्, निन्दा गर्छन् र दमन गरिरहन्छन् । उनीहरुलाई थाहा छैन कि यसो गर्दा महिलाको मनोबल भत्किन्छ र यसले गर्दा आधाभन्दा बढी मानवता चेतना जगाउनबाट वञ्चित हुन्छ ।
तपाईं बञ्चित हुनुहुन्छ किनकी तपाईंले पनि आधा ब्रह्माण्डबाट कसरी माथि उठ्ने कला सिकेको हुनुपर्छ। तिमी पनि त्यही बाटो र बाटोमा हिँडेको हुनुपर्छ। त्यसैले म सधैं भन्छु नारी मुक्ति पुरुषको पनि मुक्ति हो। यो महिला मुक्ति भन्दा पुरुष मुक्ति को बारे मा अधिक छ।
मैले पहिलो पटक महिलालाई पुरुषको बराबरीमा स्वीकार गरेको छु । म नारी मुक्तिको पक्षमा छु किनकी मलाई थाहा छ नारी स्वतन्त्र नभएसम्म पुरुष पनि स्वतन्त्र हुँदैनन् । दुवै एउटै सिक्काका दुई पाटा हुनाले उनीहरुको मुक्ति सँगै छ। शताब्दीयौंसम्म त्यहाँ महिलाहरू थिए जो अधिकारबाट वञ्चित थिए, उनीहरूलाई अपमानित गरियो, उनीहरूलाई पुरुषको बराबरको दर्जा दिइएन । आज पनि नारी छन, तर अब यहाँ ती पुरुष मात्रै रहनेछन् जसले नारीलाई आफ्नो बराबर ठान्नेछन्।
नारीहरूलाई घृणा गर्ने कोही पनि मेरो नजिक बस्न सक्दैन। यो समान अधिकार र समान मर्यादाका साथ बाँच्ने परिवार हो। विगतमा नारीको सम्मान भएको भए मानवता आजको जस्तो अराजक हुने थिएन किनभने मानवताको आधा भाग नारी हुन् । जहिले पनि आधा मानवता सम्मानविहीन, अशिक्षित र स्वतन्त्रताबाट वञ्चित भएको छ । बाँधेर अशक्त बनाएका छौं । हामीले आधा आफैलाई नष्ट गरिसकेका छौं र यदि हामी दुःखमा छौं भने यसको जिम्मेवारी कसले लिने ?
